hansbelt.com

Huwelijksadvertentie?

Published: (Updated: ) in Geen categorie by .

Zo’n 42 jaar geleden kocht ik mijn eerste motor, een Honda CB400F. Was ergens begin juni 1981 dus en ik was nog net geen 20 jaar oud. Hard voor gespaard en dus nooit brommer gereden. De ventjes bij ons in de buurt kregen nagenoeg allemaal een brommer voor hun 16e, behalve ik dan. “Wil je ook een brommer als je 16 wordt?” vroeg mijn vader nog. Nog voordat ik “Ja” kon zeggen zei hij al, “dan zou ik maar een baantje gaan zoeken alvast want ik betaal hem niet”. Toen vond ik dat ontiegelijk irritant van hem want hij meende het nog ook, later wel ontdekt dat dit een hele wijze les was van hem. Als je iets wilt hebben, werk er dan maar voor want des te meer waardeer je het en ben je er zuinig op.

Anyway, ik had snel mijn beslissing genomen want een brommer ging het dus niet worden. Nee ben je gek? Dat kost geld wat ik beter voor een motor kan bewaren. Want dat ik ging motorrijden wist ik al vanaf mijn 12e of zo ongeveer voor 100% zeker. Mijn vader was een motorrijder geweest en bij mij zat het ook in mijn bloed, ik voelde het gewoon. Vanaf dat ik mijn eerste bijbaantje had ging mijn geld op aan Easy Rider magazines en het maandblad Moto73.

Okay, ook aan sjek met vloei want toen ik als 12-jarige op de MAVO terecht kwam was ook 1 ding zeker, roken hoorde er ook bij, dat was stoer. Net zo stoer als dat Puch-stuur op mijn fiets wat zo’n beetje mijn eerste ‘motor’ a.k.a. Chopper was op die leeftijd.

Maar goed, 42 jaar geleden dus mijn eerste motor gekocht van een kerel wat naar later bleek mijn zwager zou worden. Ik had een advertentie gelezen in de Goudse Post, zo’n huis-aan-huis krantje, dat er een Honda CB400F te koop stond voor 2.500 gulden. Ik die man gebeld om te komen kijken naar die motor en eenmaal binnen bij hem, om over die motor te onderhandelen, zat daar ook een meisje van ongeveer mijn leeftijd op de bank. Ze keek ietwat chagrijnig en ik maakte een opmerking in de trant van, “Nou, jij kijkt ook lekker vrolijk zeg?!”

“Tja, mijn zwager verkoopt zijn motor en ik zat altijd achterop dus ik baal enorm dat hij hem verkoopt” was het antwoord. Nou was het best een leuk grietje en ik zei, “Dan mag je wel een keer achterop mee hoor, als ik mijn rijbewijs heb.” Ze keek al een stuk vrolijker en zei “Dat is goed, lijkt mij leuk”.

Mijn eerste twee rijlessen had ik inmiddels al gehad van Henk van Erk uit Waddinxveen. Henk woog ongeveer zo’n 120 kilo volgens mij en had een JAWA 350 1 cylinder. Onderaan de dijk bij zijn woning stapte hij dan achterop en ik weet nog dat ik bij de eerste les dacht, “Hoe kom ik in vredesnaam naar boven met hem achterop” zo stijl was het daar. In zijn 1, beetje gas, dat ding ging rijden en ik tufte zo naar boven en verder de dijk afrijdend richting centrum Waddinxveen. Toen wist ik het, ik ben er voor geboren.

Het was het ook nog eens de tijd dat je met een L-plaatje achterop je kenteken, binnen de bebouwde kom in Gouda, mocht rondrijden om te oefenen op je eigen motor. Dat heb ik dan ook zo’n paar maanden naar hartelust gedaan en na een paar extra lessen met een groepje van een man of vier op je eigen motor vond Henk het voldoende zo, ik mocht wat hem betreft wel op examen.

Hij gaf mij trouwens nog wel een stevig advies, “Als je daar wegrijd bij de Polderkamer in Stolwijk dan zit die examinator in een auto achter je. Die kan dus niet zien of jij je ogen goed gebruikt als je naar links en rechts kijkt in zijstraatjes. Dat betekent dus dat je zo ongeveer nekkramp moet krijgen van je kop naar links en rechts te draaien als je die straatjes in kijkt. Al hou je van mijn part je ogen dicht.”

Ik deed precies gedaan wat Henk had gezegd; we reden weg bij de Polderkamer richting Schoonhovense weg. Daarna linksaf richting Bergambacht en bij de kruising met de Koolwijkseweg weer linksaf. Vervolgens wederom linksaf de Tentweg in Stolwijk op en die gewoon uitrijden richting de Polderkamer. Alles bij elkaar zo’n 5,5 kilometer schat ik en een 10 tot 15 minuutjes rijden. Letterlijk een paar keer met de ogen stijf dicht mijn nek naar links en rechts gedraaid als dat nodig was om daarna van de examinator te horen dat ik was geslaagd. “Keurig gereden, goed gekeken als dat nodig was en je hebt je rijbewijs verdiend. Je bent geslaagd” zei de beste man. Hij moest eens weten dacht ik.

Sorry trouwens voor degenen die tegenwoordig motorrijexamen moeten doen in 23 delen, met bijzondere verrichtingen zoals 8-tjes draaien en het aan de hand lopen met de motor (waar dat op slaat snap ik al helemaal niet, je moet rijden met dat ding), maar het was in mijn tijd (1981) inderdaad een ietsiepietsie makkelijker allemaal.

Enfin, toen het roze papiertje eenmaal was opgehaald een paar dagen later, zei mijn moeder, “Zo, nu moet je nog een belofte nakomen.” Ik was mij nergens meer van bewust en vroeg, “Belofte? Welke dan?”. Ik was alleen maar blij met dat roze papiertje want nu kon ik ook buiten Gouda de boel op twee wielen gaan verkennen. “Aan een meisje” zei ze, “Je een meisje wat beloofd”. Nog had ik het niet meteen door, tot mijn moeder zei, “Ja hallo Hans, je hebt toch een meisje een ritje beloofd?”. 

O ja, natuurlijk, “maar hoe kom ik nu met haar in contact?” was de vraag die ik mijzelf stelde. Nou had ik alleen een soort van Jethelm en wilde er ook wel een Intergraalhelm bij. Die gast van wie ik die motor had gekocht had er nog eentje wist ik en wie weet kon ik die overnemen. Zo gezegd en zo gedaan, die man opgebeld en een afspraak gemaakt om die helm over te nemen. Hij had hem inderdaad nog en toen ik hem ophaalde even tussen neus en lippen door het adres en telefoonnummer van zijn schoonzusje gevraagd.

Lang verhaal (want dat is het al inmiddels) verder kort; afspraak gemaakt (via haar vader want die nam de telefoon op) om haar op te halen. Na de legendarische woorden van haar vader “Poets je helm maar op”, toen ze thuis kwam van haar werk, wist zij meteen genoeg. Ik heb haar opgehaald op 23 oktober 1981 en we zijn naar Scheveningen gereden. De ‘rit’ duurt nog steeds voort en inmiddels kennen we elkaar dus 41,5 jaar. Vandaag 13 mei 2023 zijn we op de kop af 40 jaar getrouwd en drie kinderen, drie schoonkinderen en zeven kleinkinderen verder.

O ja, en een dikke Harley natuurlijk want dat motorrijden is wel gebleven.