Verboden te lezen

Ik op de technische school in mijn examenjaar, om precies te zijn op de KTS; de Katholieke Technische School. We zongen op het schoolplein altijd “KTS, het is Colditz, je mag er niet roken en je mag er niks”. Tot zover de setting en als je net zo oud bent als ik of toch in ieder geval van die generatie, dan weet je waar Colditz over gaat. Zo niet, Google is your best friend.

Maar goed, boeken lezen is dus waar het over gaat en heb ik ook altijd veel gedaan. En nog steeds, alleen maak ik er minder tijd voor merk ik. Heb nog een stapel ongelezen boeken liggen hoger dan de Eiffeltoren en heb ooit gelezen (ja ja) dat dit helemaal niet uitmaakt. Beter aangeschaft en op de plank dan willen lezen en niks op de plank hebben. Simpel dus.

Terug naar school; ik moest voor mijn mondeling Nederlands twee boeken lezen. Inderdaad, je leest het goed, 2. Geen twintig, dertig of weet ik hoeveel, 2 slechts. Ik gin nl. timmerman worden dus boeken lezen was op de technische school niet heel erg belangrijk, praktijk gericht leren wel. 

Ik kon en kan enorm goed leren maar om goed te leren moet je het ook wel willen. Mijn CITO toets op de lager school gaf aan bij monde van onze hoofdleraar destijds, meester Hofstede, “Nou nou mevrouw Belt, u zult wel trots zijn dat Hans zo door kan naar het Gymnasium of Atheneum”. “Klopt”, was het antwoord van mij moeder, “maar dat gaat ie nooit doen”.

“Maar wilt u dan niet dat hij die opleiding gaat volgen en door kan studeren”, was de vraag van de zeer verbaasde meneer Hofstede. “U begrijpt het niet denk ik”, zei mijn moeder, “HIJ gaat het niet doen” en daar had ze helemaal gelijk in. Ben ooit eens getest op jonge leeftijd en daar kwam een nogal hoog IQ uit zullen we maar zeggen, dat werd dan hoogbegaafd genoemd. Nou ik kan je dus als ervaringsdeskundige zeggen dat als je de gave hebt maar er niks mee wil doen op dat moment het ook niet erg opschiet. In de ogen dan van mij ouders en de leraren en leraressen destijds.

Enfin, geen Gymnasium of Atheneum maar ook geen Technische School; dat vonden mijn ouders dan weer net te laag voor mij. Hoewel ik dus dolgraag daar heen ging want ik wist het zeker, ik ga timmerman worden. Mijn ouders vonden de MAVO wel goed voor mij en de Technische School kon altijd nog eventueel. Na het eerste jaar met maximale cijfers van 4 of 5 en dus blijven zitten mocht ik dat jaar over doen. Nipt gehaald en in de tweede klas hetzelfde verhaal; maximale cijfers van 4 of 5 en dus weer blijven zitten. Hoewel, blijven zitten was er niet bij was de conclusie, de MAVO was te hoog gegrepen en ik moest van school af.

Dan toch maar naar de Technische School. Na een dag te hebben meegelopen met de tweede klas aldaar vonden de leraren en de directeur dat ik wel direct naar de derde klas kon. Het grappige was ook meteen dat de cijfers omhoog schoten, soms een 7 maar meestal achten en negens. Tja, ik zat daar op mijn plek, had het enorm naar mijn zin, deed wat ik leuk vond en kreeg nog maar zelden straf.

Om nu niet te ver uit te wijden over het kloterige schoolsysteem van toen (en wellicht vaak ook nu nog), ik kon (en kan nog steeds) niet goed (hoofd)rekenen en schrijven is ook een drama. Qua handschrift zou ik een wereldberoemd arts kunnen zijn. Maar bij mij werd dus voorheen altijd de nadruk gelegd op wat ik niet goed kon en dat moest beter, in plaats van dat er werd gelet op wat ik goed kon en dat nog verder perfectioneren en de allerbeste in worden. Niet alleen bij mij trouwens maar bij al mijn leeftijdgenoten.

Maar goed, ik zeur niet, de Technische School was top en ik werd timmerman. Verder heb ik vind ik best iets moois gemaakt van mij leven door altijd te doen wat ik leuk vind en schijt te hebben aan wat andere daar van vinden. Ben ook enorm dankbaar dat mijn ouders mij verder altijd gesteund hebben in mij keuzes onder het motto van, “je bent altijd verantwoordelijk voor je eigen keuzes en beslissingen ook al zijn wij het er niet mee eens, we hopen alleen dat je er van leert”. 

Mooiste voorbeeld hiervan is dat zij het hartgrondig oneens waren dat ik beroepsmilitair wilde worden maar zij mij wel gesteund hebben door akkoord te gaan toen ik op 17-jarige leeftijd ging solliciteren en door het hele proces heen moest. Op mijn 18e was het zo ver, lichting 80-2.

Weer terug naar de boeken en de KTS; twee boeken dus. De eerste was natuurlijk Het Bittere Kruid van Marga Minco want dat was lekker dun. Nog een voordeel was dat drie andere jongens bij mij in de klas er in de derde en vierde al een keer spreekbeurten over hadden gehouden en ik eigenlijk daardoor al wist wat de grote lijnen waren. Mondeling Nederlands Hans Belt een 8,5. Het boekje heb ik overigens nooit gelezen.

Maar er waren toch twee boeken te lezen? Klopt, die andere was Ik Jan Cremer, eerste deel. Die had ik dus wel al gelezen en verslonden. Wat een GEWELDIG BOEK. Precies dat rebelse wat ik zocht en in mijzelf zat. Wel één probleem, onze leraar Nederlands. “Dat schunnige en gore boek ga jij geen mondeling over doen; walgelijk wat daarin geschreven wordt”. Toen had ik nog niet eens direct in de gaten hoe hij dat kon weten; hij zou het dan toch ook echt lezen moeten hebben, of niet dan?

Enfin, ik vond dat het wel op mijn examenlijst mocht want het stond tenslotte ook gewoon in de Nederlandse literatuurlijst. De leraar had aangeven dat als ik dat boek echt zou opgeven voor het Nederlands mondeling hij zou weigeren er vragen over te stellen. Nou, niet mijn probleem dacht ik nog hoewel ik het heel jammer vond want ik kon het boek wel dromen. Ik besef mij nu trouwens dat het wel leuk geweest was als hij had gevraag wat volgens mij nu de kern van het verhaal was in dit boek.

Dan had ik toen moeten antwoorden, “Het moment waarop Jan met een oudere vrouw de liefde bedreef en een veter uit zijn schoen haalde om die vervolgens om zijn zak te binden, heel strak, en deze pas los te trekken op het moment dat hij al helemaal op het punt stonden een orgasme te laten exploderen diep in haar”. Vind het eerlijk gezegd best literair omschreven van mezelf. Twijfel wel aan het eindcijfer wat ik dan gekregen had voor twee boeken dus ben blij met Marga Minco en de 8,5.

Moraal van dit verhaal; wat Stephen King dus zegt; als ze jou op school vertellen dat een bepaald boek niet toegestaan is om te lezen; ren naar de boekhandel of bibliotheek, haal dat boek en lees het. O ja, als deze blog wat warrig en op zijn Ronald Goedemondts overkomt; naast een hoog IQ heb ik ook ADHD heeft mijn vrouw ontdekt. Ben wel reuzeblij dat ze dat in mijn jeugd nooit ontdekt hebben en er een stempel op hebben gezet en Ritalin er in. Tegenwoordig wordt er naar mijn mening dan wel heel snel ergens een stempel op gezet en vaak ook met medicijnen aan de gang gegaan.

Ik heb dat allemaal gemist en moet zeggen, ben best aardig terecht gekomen.